طبق تعریف سازمان جهانی بهداشت، نوزادانی که پیش از 37 هفته بارداری متولد شوند، نارس یا زودرس در نظر گرفته می شوند. نوزادان نارس علاوه بر کم وزنی، سرعت رشد کمی نیز دارند. همچنین در مقایسه با نوزادانی که «ترم» متولد شده اند در معرض خطر بالاتری از پیامدهای حرکتی ضعیف مانند نقایص هماهنگی چشم و دست، یکپارچگی حسی و حرکتی و مهارت حرکت درشت قرار گرفته اند، لذا نیازمند ارزیابی دقیق رشد و تکامل و طرح‌ریزی و اجرای مداخلات لازم هستند. تولد زودرس نوزاد، علاوه بر اینکه منجر به بستری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان شده است، مشکلات و عوارض تکاملی ناشی از آن، بار مالی و عاطفی سنگینی بر دوش خانواده ها و اجتماع می گذارد، لذا بر انجام مراقبت های بهداشتی، تکامل و غربالگری نوزادان پس از ترخیص از بیمارستان و پیگیری و حمایت توسط بهورزان و مراقبان سلامت به عنوان خط اول ارایه دهندگان خدمت تاکید می شود
)